Bilemezler Şiiri - Hasan Demirçekiç

Gidene ağlamak benim kaderimmiş,
Adi konmamış hüzünlerde
Dost günlerin kokusunu bulduğumu
Bilemezler.
Sevgiyi dost şehirde bırakmışım;
Gençliğim, sevincim, umutlarım,
Yayla kentinde kalmış.
Simdi hayatin lezzetinde olmadığımı
Bilemezler.

Anilar çöreklendi yüreğime bu aksam,
Kar tanelerine bindirdim tüm neşeyi.
İçimde bir denizin hıçkırdığını bilemezler,
Bilemezler o günleri ölesiye yasadığımı.
O sanıyorum sisler içinde her güleni,
Bir el uzatayım mı ötedeki
Mutluluğu tutamadığımı,
Dost günleri düşününce
Bir kusun yüreğimin ucuna konduğunu
Bilemezler.

Anilar öbek öbek üşüştü bu aksam,
Bir okyanus kayboldu gözlerimde.
Gurbetin garip aksamlarını bilemezler,
Bilemezler yağmurlarla birlikte yağdığımı.
Her gece yolumun bir baska sokaga açildigini,
Her gece dagbaslari kadar yalnizligimi
Bilemezler.
Dudaklarimda eski bir ask türküsü,
Yillardir bu sevdayi yüregimden sökemedigimi
Bilemezler.

Anilar yanaklarimdan süzüldü bu aksam,
Sokaklardan önce gönlüme indi karanlik.
Bu saatlerde beynimin zonkladigini bilemezler,
Bilemezler mutlulugu sigarada buldugumu.
Bir çiçek ömrü kadarmis tüm sevinçlerim,
Yüregimin sayisiz acilara bölündügünü,
Yapraklari dökülen bir agaç oldugumu
Bilemezler.

Hüzzam sarkilar gibi çöker aksam,
Sine sine iner gözlerime.
Bir uzak sehirde
Rüzgarin benim için agladigini
Bilemezler.