Bilal Esen Şiirleri - Şair Bilal Esen

ben senin eserinim;
beni bende sensiz yarattın
sen
kuru bir ağaç,
umutsuz bir sevgi,
katran Karanlığı geceler

Sen yokken günlerim acıyla oldu
Dön artık gel dedim sözüm geçmiyor
Hasretinden gözüm yaş ile doldu
Sensiz yaşamaya gücüm yetmiyor

Viranedir bahçem bülbül neylesin

Eğer dostlar hatırlayıp beni sana sorarlarsa
Yasak aşkı yıktı onu başlamadan bitti dersin
Bir teselli vermek için beni sende ararlarsa
Boynu bükük gözü yaşlı yıkık çökük gitti dersin.

Ümit verdin söze değdin sende beni sevdin sandım

Ateşime bakma doktor,
İçimdeki yangını söndür söndürebilirsen.
Boşuna derman arama bana doktor,
Tüm gurbeti döndür döndürebilirsen.

Gözlerimde yaş arama, yüreğim ağlıyor

ı
Aç şu telefonu;
“Geliyorum” de diyor şeytan,
Ya defol derse..!
----
Sen çiçeksin ben arıyım

ilk mektubum bu sana yazdığım
belki daha dolu dolu yazacağım,
mevsim kış
karşı evlerin damları ak pak
kar taneleri düşüyor şursuzca
yaprak yaprak.

Delice Sevdim
Ağzında süt kokan bebeğim oldun
Atlasla beledim kokladım sevdim
Bakışınla beni hedeften vurdun
Kapıldım sevdana delice sevdim.

Sevdan öldürse de hep seveceğim
Hasretin bitirdi canım acıyor
Ömrümce bıkmadan sevmek dileğim
Yüreğim seviyor canım acıyor.

Hasretine düşeli günler karardı

Can diyerek yüreğime damla damala akmaz isen
Aşk nurunla üzerime sicim sicim yağmaz isen
Biten günün gecesinde ışık olup doğmaz isen
Neyleyim böyle hayatı sensiz yaşam olmaz olsun.

Sen sevdayı yaşayansın ilmik ilmik dokuyansın

seni aradım
ıssız gecelerin
karanlığında,
sabahın söken şafağında
kışın ayazında
ve güneşin yaktığı