Bilal Esen Şiirleri - Şair Bilal Esen

Görmesen bir saat beni arardın
Bu sesiz haline alışamadım
Bakışınla yakar beni sarardın
Yalan sözlerine alışamadım

Hasretin çekmekten yaralar aldım

ALLAH’A Dua
Kuluna her türlü nimeti verdin
Yoldan sapmayana cenneti verdin
Helal mala ışık yakarım dedin
Deniz fenerini söndür YARABBİ.

Gönül deryasında her dem yüzerim
Dalgalar yolumu vermiyor balam
Sevda imbiğinden aşkı süzerim
Yürek başkasını sevmiyor balam.

Seher vakti çıktım dağlar başına

rüzgarın esintilerinde
nefes olur tenine değerim
kokun kalır belleğimde
ufalanırım!
kucağına dökülürüm duygularımla!
çocuksu saflığımda dilim dönmez

Işık verdin hayalimi aydınlatan
Umut verdin
Erişilmeyen yıldızlara;
Ağlarken gülmeyi,
Gülerken ağlamayı
Öğrettin.

Boş vermek varken
Söz vermek senin neyine!
Olgun meyve dururken
Ne bakarsın feriğe.!
Sonu hüsranla bittiyse bu sevdanın
Sende değil günah,

Arzumda bir ses var ölmeden duymak
Kulağın duymayan hevesi oldu
Babacığım sözü kulakta tatmak
Hasretim özlemim beklentim oldu

Doğunca mutluluk geldi evime

Terk etmek bu kadar basitse eğer
Çözdüm bağlarını bıraktım gitsin
Sen kadar kimseye vermedim değer
Caydıysan sözünden bileyim bitsin.

Ayrılık çanları çaldığı anda

Ben seni koşulsuz sevdim gönülden
Gönlüme izinsiz aktın çeşminaz
Kaygısız sualsiz sevdim yürekten
Yüreğimi izinsiz yaktın çeşminaz.

Çok kadınlar gördüm
her biri
Başka başkaydı.
Hasretti
Acıydı
Aşktı