Gece nöbetinde gönlümün eri,
Seni ne kadar gömdüm bir bilsen..
Bu dem mateminin demi
Seni ne kadar özledim bir bilsen..
Bir bilsen;
Bıraktığın kokunla sardığım yaralarımı,
Akan kanımda hala dolaştığını..
Şimdi sen uyurken sonsuzluğunda,
Sabaha çeyrek kaldığını..
Başımın düştüğünü bilsen,
Bir an göğsünde sandığımı,
Pamuklar sardığın çökmüş yanağımı..
Gündüzümü bilsen;
Başıboş, aylak dolaştığımı,
Ayakkabımın bağcığında daldığımı..
Bir bilsen;
Ne kadar vaktimin kaldığını,
Sensizliğe tükendiğimi,
Aslında kendimi gömdüğümü..
Bir bilsen yar bir bilsen;
O koca yüreğimin sensizliğe öldüğünü..
Kayıt Tarihi : 30.12.2022 01:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
20/11/2022
![Şaban Turan](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/12/30/bil-sen-9.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!