Bıktım Usandım Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

BIKTIM USANDIM

Kime inanayım, kime kanayım,
Kimi meth edeyim,kimi kınayım,
Vallahi ben hak hukuttan yanayım,
Diyen insanlardan bıktım usandım.

Dışarıdan alim içinden zübbe,
Sahibi değilken imani rübbe
Başlarına sarık,üstüne cübbe,
Giyen insanlardan bıktım usandım.

Deşmeğin ne olur benim yaramı,
Desiseyle gasp ederek sıramı,
Bir nebzede helal sayıp haramı,
Yiyen insanlardan bıktım usandım.

Hile ile doldurarak koynunu,
Oynayarak alicengiz oynunu,
Maddiyatın karşısında boynunu,
Eğen insanlardan bıktım usandım.

Güvenerek senetlere çeklere,
Zarar verip yapraklara köklere,
Enaniyet ile başı göklere,
Değen insanlardan bıktım usandım.

Müçtehit'im işte vaziyet böyle,
Dolaşmak üzere ağayla beyle,
Yalan, dolan, gıybet, dalavereyle,
Tüyen insanlardan bıktım usandım.
İsmet Murat
(Müçtehit)