Bıktım Neyleyim Şiiri - Eyup Şahan

Doğarken anlıma yazılmış yazım,
Her gün okumaktan bıktım neyleyim.
Ömür türküsünü çalarken sazım,
Telleri ateşe yaktım neyleyim.

Bir zaman cahildim aşka inandım,
Seven devdiğini alıyor sanıdım.
Bir kaşı karanın narına yandım,
Gönül direğini yıktım neyleyim.

İçimden silinmez sevdanın izi,
Atarsam gönlümü yakar denizi.
Dostlar mutlu sanır dışardan bizi,
Artık bu hayattan bıktım neyleyim.

Gönül mevsimleri tersine döndü,
Tipi boran gördü ümidi söndü.
Anlattım takvime yıllar dövündü,
Çaresiz sineye çektim neyleyim.

Kor etti yüreği zalimin derdi,
Kaderin pençesi çarmıha gerdi.
Eyüp’ün sevdiği toprağa girdi,
Bir mezar taşına baktım neyleyim.

Eyüp Şahan
Anlara 26.1.2014