Bıktım Gönül Akıl Dışı Aşkından!

Bıktım gönül, akıl dışı aşkından!
Sen bıkmadın ne hikmetse şu işten?
Bu halinle yok bir farkın şaşkından!
Ne uyandın ne vazgeçtin şu düşten?

Hangi iblis girdi ise beynine;
Soktu seni ne hallere gör derim!
Belki bin kez koydum öne beyyine;
Kör değilsen geç kalmadan gör derim!

İbret için, kâfi iken bir olay;
Kaç olayı soktum senin gözüne!
Sırt dönerek edip birde sen alay;
Bir tekinden ders koymadın özüne!

Divaneysen halk içinde dolaşma!
Akil isen gereğini yap derim!
Ve derim ki, gayri bet’e bulaşma;
Hakka dönüp, muhlisane tap derim!

Hiç özenme mecnun gibi gezene;
Gezeceksen ibret için gez dolaş!
Tabi olma seni böyle üzene!
Dostun yoksa arz üstünde az dolaş!

Çok uyardım vazgeç diye şu kamdan;
İnadına mağlup düştün ne yazık!
Kam yerine hisse alıp her gamdan;
En sonunda ettin, sana sen yazık.

Demedim mi yolcu kısmı eğlenmez?
Dedim ama sen almadın ciddiye!
Hiç olur mu? Koy seferi eğlen gez?
Her görevi ihmal ettin de niye?

Daha, daha neler dedim ben neler;
Yerin göğün dili olsa söylese.
Çok söyledim yakar diye fitneler;
O kulağı hiç vermedin bu sese!

Ne demişsem çıktı hepsi sonunda!
Ne olacak şimdi halin de bana?
Hüküm neyse, tatbik olur kanunda!
İnadında berdevamsan tu sana!

Abdullah Toroslu
02.09.2013-İzmir