BİAT EDEN MÜMİN’LER.
Sağ iken Cennet ile, müjdelenen Peygamber,
Ümmet’inin; Emin-i; Nebîm Allah’u Ekber.
Resulallah Peygamber, oldu İslâm Din’ine,
Din için ömrün verdi, acımadı kendine.
Uhut; Bedir; Hendek’te, cepheler de gezerek,
Saldırdı kâfirlere, bir an çekinmeyerek.
Allah için, aşk ile, saldırırken küffar’a,
Allah! Allah nidası, çıkar arş-ı alâya.
Çok çetin bir çarpışma, vuku bulmuştu o an,
Dişleri şehit oldu, dudağından sızdı kan.
Ebü Ubeyde; Ali; Hamza, döndü çılgına,
Ubeyde kılıcını, çekti öz baba’sına.
Ebü Ubeyde mümin, kâfir idi baba’sı,
Cenk başladı o an da, yoktu işin şakası.
Tarihte az rastlanan, bir olay oluyordu,
Ubeyde, baba’sıyla, çetin savaşıyordu.
Er meydanı inledi, onun; Allah sesinden,
Mübarek kılıcıyla, kesmişti ensesinden.
Allah’a; Resûl’üne, biat eden mümin’ler,
İslâm düşmanlarına, muhabbet beslemezler.
Yazan: Ali Rıza Saygan.
Tarih: 01- 02- 2003
Şiir No: 112
Kayıt Tarihi : 26.5.2011 11:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Rıza Saygan](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/05/26/biat-eden-mumin-ler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!