Beyitler -26 Şiiri - Cengiz Numanoğlu

Toplumlar âbâd olur, âlimleri âlimse,
Toplumlar berbâd olur, âlimleri zâlimse.

Yeter ki bir insanı, Allah için sevindir;
Ummadığın o cennet, umulur ki senindir.

Gönül gözü görmeyen, can gözünü neylesin,
Dünyada dönmeyen dil, mahşerde ne söylesin?

Secde yoksa eğer, bil ki bedende;
Bir gizli kibir var, ille de sende.

Ölüler der geçeriz, kefeni her giyene;
Oysa onlar konuşur, durup da dinleyene.

Nefsin zindanlarından, mümkün değil kaçılsın;
Allah’a kilitlen ki; tüm kilitler açılsın.

Bu dünyanın gülleri, dikeniyle güzeldir,
Dikensiz güller ancak, cennetlere özeldir.

Eş seçerken zarf değil, önce mazrûfa bakın;
Allah korkusu yoksa, başlamadan bırakın.

İnsanları hayâdan, haysiyetten soydular;
Yazık ki bu cinnetin, adını “aşk” koydular.

Nice ölümsüz aşklar bekliyorken Cennette,
Hayret ki, insanoğlu, aşk arıyor cinnette.