Dörtlükler-4 Şiiri - Cengiz Numanoğlu

Sor bakalım kendine; gerçekten ayık mısın?
Yoksa açık denizde, küreksiz kayık mısın?
Şeytanın süslediği, serapları geçtin mi?
Kur’ân denen pınardan, can suyunu içtin mi?

Zannetme ki sabır, boşa emektir,
Allah sana senden yakın demektir.
İnsan sabretmeli, varda ve yokta;
“İnnallahe meassaabirin” Nokta.

Takma sakın şeytanın, o süslü kemendini
Mala, mülke, evlada, kilitleme kendini,
Hele, bu dünya için, yıkma ahlak bendini;
Nefsin zindanlarından, mümkün değil kaçılsın;
Allah’a kilitlen ki; tüm kilitler açılsın.

Bu dünya bir rüyâ, renklere kanma;
Seraptan serâba, çöllerde yanma;
Nefsine hoş gelen, sahte alkışlar,
Mahşerde insanı, kurtarır sanma.

Ben duymam diyene, sözler ne yapsın!
Ben görmem diyene, gözler ne yapsın!
Apaçık dururken, cennet ve cinnet;
Yanmak isteyene, közler ne yapsın !

Sorsam da söyleme, dînini bana;
Korkuyorum, “müslümanım” demenden,
Şâman sirkesiyle, İslâm balını,
Korkuyorum.. Karıştırıp yemenden.