Beyin ve Nefis Şiiri - Mehmet Çiftci

Beynimle nefsimin arası açık,
Birisi dost diğeri düşman bana.
Nefsim sarhoş olmuş sanki kör kütük,
Ben de şaşıyorum kim olduğuma.
Ağlanası halime güldüğüme.
Bunca yıl bu zıtlıklarla,
Koca ömrüm heba oldu.
Bazı gün beynim nefsime,
Bazan da nefsim beynime ram oldu

Olmazlara kara gözlü fedai,
Böyle bir nefisle baş eyle haydi.
Beynim ağır başlı vakur ve olgun,
Adama benzerim hükmettiği gün.
Bazan çok çelimsiz cılız kalıyor,
Nefsim dizginleri ele alıyor,
Hırçın deli dolu hisler kaplıyor
Kendim bile tanıyamıyorum beni,
Yolun sonundaki bezgin bedeni.

Çok muhtacım Ey Çalap yardımını esirgeme,
Bu kötü nefsin eline beni esir eyleme.