Kapitalizm tabii afet gibi
Gücüyle dayatıyor kendini
Bu çaresizlik karşısında
Yenileyip diriltiyor dini…
Zayıflığın tek çıkışı umut
Sarmal olur din ile
Dolanıp durur kara bulut
Uzayıp gider işkence…
Alışkanlık yapar acı çekende
İnandırılmış bir de kadere
Sömürenler keyif çatar
Suçları bilinmeze yöneldikçe
Yönetilenlerin uyuması
Yönetenlerin ilk ve tek ‘dua’sı
Kişiyle tanrı arasındaki ilişki
Devletle din arasında gelişti
İnanç, alışkanlık ve korkaklık
Kaya gibi emekçinin üstünde
Birlik destek, bilim manivela
Ama gözler görmez ki
Beyin uyuşturulunca…
Kayıt Tarihi : 10.10.2013 02:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!