Beyaz Çığlık Şiiri - Filiz Kalkışım Çolak

yorgun çıplak ve durgun dalgalardan devrilen bakışlarınız
elasında haylaz
bir huzur bırakırdı içime
güneş saçardı
ışık ,
tutulduğum akımlarınızda sürrealist dokunuşlarınız
kirpikleriniz bandıkça menevişlerine pınarlarımın
çağlayanlarımdan fışkırır
bir masun olurdunuz
sarhoşluğumda bilseniz nasıl hastaydınız
sıcağıma tutulur
açık seçik şarkılardan sabahlarıma sızardınız

kollarımızda sırılsıklam
akşamlı şuh şakrak ebemkuşağı kaçamakları
renk çalardı
düş pırıltısından gözlerinizin

kıskanırdım
yere çalacak gibi olurdum ki tutup saçlarından
utanmadan tan gelirdi göbeğinde tanecikleriyle
salınarak geçerdi üzerimizden
budala halhallar

kokunuzda tütsülenir zavallı şuurum
lavanta ekerdi tuvalinize
işmarımı yolardım fırçanıza
heybetinizle dolaşırken öylesi
şımarırdı körfezler
yosunlanır köklerinize iyotlu polencikler sağardı

şakındı baharlar
yaz eteğini yatağınızda unutmuştu
mayıs arsızdı ya da biz hala körpeydik
boşaldık suyumuzda mevsime vurulduk

yirmi üç yaşında bir aralık sancısıydı
boşluklarımıza ayrılığı doğrayan

tüm bu yaşanılanlardan
tende harelenenlerden canım efendim
soluğunuz ininceye değin yıldızlarıma
size ,
beyaz çığlıklarımdan maviliklerinize salacağım
sonsuz bir sessizlik sakladım

yüreğinizi içtiğim yüreğimde
bir çift kanat sesinde çırpınıyor!

01.20.2019
03:10
Filiz Kalkışım Çolak………….
''Tmolos edebiyat sayı ;81''