Bir ceylan olmak varmış dünyada
Özgür,
Güzel gözlü bir ceylan.
Bir ceylan,
Öyle ki,
Adına şiirler yazılan.
Kar yağar ince ince
Yağar kendi kendunce
Yureğum aydinlanur.
Sevduğumi görince.
Lahananum azmasi
Senden uzak kalmak ne zormuş.
Kanatıyor yokluğun içimi.
Ah o uzun İstanbul geceleri.
Sensiz...
Sessiz...
Ve çözümsüz kaldı
Kopardım dalından gönül çiçeğimi,
Kurusun diye güneşe astım.
Kurudu gönül çiçeğim,
Ama,
Onu kopardığım yer hala kanıyor...
Sevdiğim içimde bir sıkıntı var.
Kader yine oyun yapacak gibi.
Elden ayaktan can gitti gidiyor.
Yürekte kıyamet kopacak gibi.
Sustu şarkılarım kuşlar ötmüyor.
Sen susunca,
Susuyor bildiğim bütün güzel şarkılar.
Sen küsünce,
Yeniden yeniden başlıyor aynı korkular.
Bu kavgalar neden?
Anlık bir fırtınadır belkide,
Dalgalandıran sevda denizini.
Yüreğinin kıyılarına vurudukça o dalgalar,
sonuçta geri çekilmiş olsalar da
Bir çok iz bırakırlar arkalarında.
Sanki yüzyıllardır ordaymışlar gibi.
Buldum seni.
Bir maskeli balonun tam ortasında
Öylece duruyordun.
O çirkin maskenin arkasında.
Kimseler yoktu etrafında.
Yoksun…
Yokluğunun namlusunda kelimeler.
Vuruşmaya hazır hasretin benimle.
Ben direndikçe,
Geliyor üzerime üzerime…
Yumruk yumruğa…
Biz seninle birbirimize benzerdik.
Başka başka başlardık hep
Ama her zaman aynı biterdik.
Başka şarkılar söylerdik hesapta
Ama hep aynıydı nakaratları.
Aynı şarkının notalarıydık aslında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!