cumartesiydi saat 15.29
masamda çayımı yudumlarken
senin iletilerin düşmeye basladı ekranımda
hep sorular sordun.
verdigim cevaplara inanmadın inanamdım.
ismimi kaç kere tekrar ettim.
ben bestamiyim dedim.
seni buna bir türlü inandıramadım.
beni bestami olmakla suçladım.
ilk defa başıma böylesi geliyor.
hep başlarıyla kıyaslanan ben, şimdi kendimle kıyaslanıyorum.
neymişim, ben o degilimişim
neymişim ben takma isim kullanıyormusum.
neymişim betülden bestami olur ama bestami den bestami olmazmış.
betonmusun nesin.
sana ne söz işliyor ne de yazı
sapasaglam sagır gibi duruyorsun karsımda.
bestamiyim ben. gitmek istiyorum
çekil önümden.
Kayıt Tarihi : 16.1.2010 15:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)