Yağmurlu havalarda mercek topuna dönüşüyor zihnim. Bir süreliğine buharlaşıyor; dolup taşan sokaklar, yalnızlığımın yükü ve buluta kaydettiğim aşk… Sokaktaki ağaçların gövdesinden mantarlar çıkabiliyorsa, onlarda kalıcı mercek topu var demektir. Üst tarafında sıradan bir küçük şehir, alt tarafında ise derin bir bilinmezlik.
Mesafeleri aşarak sevmek,
Bir kalbin terimine göre en üst yakınlık.
Belki o’na göre duygusallığım,
Günışığını bekleyen hissiz bir alacakaranlık.
Aslında çok yaklaşmıştı.
Ne var ki, yoğun duygular gözlerini kör etmişti,
Sevmek mumdur ancak sonsuza kadar yanmaz.
Gençken aklımda yanan mumlar eriyip,
Hassas organı haşlayacağını göz ardı ederdim.
Ama karanlıklar içinde,
Mum artığına gömülen bir kalbi hiç kimse göremez.
Sevilmek onu el yordamıyla bulmaktır.
Kış güneşinde uyurum utana sıkıla,
Ardıçkuşları yerleşirler çamdaki dala.
Yüreğim kar fırtına, ısınamadım hala.
Aramızdaki şu buzu erit Narin.
Ezgili çalamıyorum mandolin ve gitarı.
Merhaba postacı, yok mu bana gelen bir mektup,
Yazmaya usanmadığım uzaklardaki birinden?
Sandım ki o bana da yazar bir fırsat bulup…
Bir kalemin ucu gibi beklerken, kırıldım dibinden.
Teşekkürler postacı, yazmakta buldum dermanı,
Ah şu mektuplaşmalar ne efsunkar hediye.
Benzeri olmadı uzun bir Haziran gününün,
Kumsaldan silinmiyor Nilferi'nin ayak izleri.
Ya da fırlayacak romandan o makas gözleri,
Kesecek bağını, ruhuma sinmiş sütürün.
Ofmabın ve Nilferi. Bizi böyle yazdı albay,
Küçük parçalara böldüğüm kalbimi,
Dilini bilmediğin için rafa kaldırdım yeniden.
Vecd, satır boşluklarını anlamaktı daimi..
Birlikte olamıyorsak şairin olamam aniden.
Loş bir ışık yaysam da kararmış bakışına,
Yıldızlar kimse için kaymaz, bu sevgililerin icadı;
Göktaşı dökerler birbirlerine, gözyaşı ise nadiren.
Onlar çakıl taşı biriktirmedi, güllere para harcadı.
Gölü sığdıran taş gibi zor bulunur kalbini veren.
Büyüdüğüm ormandan şehre düşme sancısı...
Her şeyden önce bana gülümseyerek, kendi kalbinin kapısını sen açtın. Yeşil bir gülüşün vardı ve gözlerim sana bakarken bir güneş gibi sıcacık... Benim içim yandı da yandı.
Ve sonra gözlerimden kalbime indin. Seninle atan kalbimi sana göstermeye utanıp, gizlemiştim. Lakin artık ağzımdan kaçıp, satırlara döküldün, filizlendin. Şiirlerim çiçek açtı. Sen hariç herkes kokladı. Sen sözde edebiyat seven.. İkiyüzlülüğünü gizlemişsin... Meğer kapını boşu boşuna çalmışım. Senin göğüs kafesinin içinde saklanan yırtıcı kalbini kimseler bilmiyor. Seni daha yakından tanımak isteyen yaratıcı kalpleri parçalıyorsun. Ben geceleri uyuyamayıp, beyaz güneşe karşı iç geçirirken, sen bu sebepsiz aşka karşı sinirleniyorsun.
Eğer sen bir zihinsel özürlü olsaydın, yine de sana aşık olurdum. Ben sadece senin, kalbinden özürlü olduğunu bilemedim. Artık kalp yetmezliği hastasıyım. Ben tüm bunları bilseydim.. Gözlerindeki ormanın güzelliğine inanıp, asla o ilk adımı atmazdım.
Hatsız telepatime ulaşmış bir haber,
Uzak diyarlarda sarıldığın pir çınardan.
O esnek bir sırdaş, pitoresk rehber.
Gülüşüne kuşlar şakırmış dallardan.
Bir çınar olsam renklerini sevdiğin,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!