Aslında iki çılgın aşık oluruz,
Bir bulabilsek birbirimizi.
Anlayabilsek kendimizi,
Dünyanın en mutlu insanları oluruz seninle “biz”…
Unutabilsek, ah bir silebilsek geçmişimizi.
Asıl kavuşmamız o zaman olacaktır.
Hep yeni bir hayat kurmak vardır.
Her hüsranın ardından...
Umarsın.
Oysa aşktan hiçbir şey umulmaz...
Beklediklerin, beklediğin gibi çıkar mı?
O halde beklemek de yanlış!
Ben;
Her yaprak döküldüğünde,
Her yağmur yağdığında,
Her fırtına koptuğunda...
Anıyorum seni...
Çünkü biz bir sonbahar sabahı ayrılmıştık seninle...
Hiç alışık değiliz şu yalnızlığa...
Ne zor oldu hayat şimdi.
Aşksız hayat hayat mıydı?
Sevmek bu kadar zor muydu?
Gözlerden akan hep yaş.
Mutluluktan olmalıydı.
Kayıplar olacaktır hep yaşamın boyunca...
Kaybedeceksin.
Bazen kazanacaksın ama bir gün mutlaka yitireceksin.
Umutların olacak.
Ama hep kırılacak.
Yine de hep umutlu kalmaya bakacaksın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!