Berk Aydın Şiirleri - Şair Berk Aydın

Bir kız çiz bana ressam
Elinde kırmızı balonuyla oynayan küçük bir kız çiz
Salıncağa oturup babasının sallamasını bekleyen
Ama babasının ansızın kaybolduğunu görünce ağlayan
Ve salıncaklara küsen küçük bir kız çiz ressam…

Şimdi zaman en büyük zamansızlık...
Gözlerim görmüyor hiçbir şeyi
İçimde bir şeyler kopuyor ansızın
Biliyorum çaresi yok bu acının...
Sensizlik ve ben başbaşa takılıyoruz bu ara.
Hayat yaşanası gelmiyor.

Umutsuzluk...
Bir de şu tutunacak dalım kalmadı olayı vardır.
Ne acıdır,ne zordur bunları konuşmak,yaşamak...
Birine aşık olamamak,biri tarafından sevilmemek.
Değerler verip,hiçbir zaman karşılığını görememek.
Sarhoş gezip,ayık olmayı hiç ama hiç istememek.

Karlı bir kış akşamı buluşmuştuk seninle...
Soğuktan titrerken bedenin
Buz kesilmişti avuçların
Sarıldığımda sana titrediğinin geçtiğini
Ellerinin ısındığını hissettim...

Beyaz tertemiz bir güvercin olmak vardı bu dünyada aslında…
Özgürce uçmak isterdim, istediğim yerlere…
Ama ilk işim pencerene konmak olurdu!
Nereye gitsen ardından takip etmek seni…
Her yaptığını izlemek, bilmek…
Ne güzel olurdu aslında…

Bir sabah...
Ne zaman gelir o sabah bilmem!
Hani insanların huzurla yaşadığı o cennet diyarlar var ya!
Bilir misin sen oraları sevgilim?
Hani çocukların ölmediği,kırlarda, bayırlarda kelebek yakaladığı yerler...
Bir sabah sevgilim, bir sabah ben oraya gideceğim!

Yirmili yaşlarında bir gençtim o zamanlar…
Aklımın bir yarısı vizelerdi, bir yarısı yarım kalan aşk.

Hemen hemen her zaman aklımdaydın.
Ders çalışıyorken, arkadaşlarla futbol muhabbeti ederken bile.
Geceleri düşünmekten uyku tutmazdı, şimdi ne yapıyor kim bilir diye.

Aşıkken düşünülmüyor asla ondan başkası…
Yanımda da olmasa hayaliyle yaşamaya alıştırıyorum kendini…
Neden aşklar bitiyor?
Neden aşıklardan ikisi de çok sevmiyor hep?
Biri hep daha az seviyor ki…
Ben bir kere sevdim hayatımda…

Adı nedir bu yaşadığımız şeyin?
Aşk değil, sevda değil, bambaşka bir şey bu…
Hem birbirine çok yakın hem de çok uzak iki insanın öyküsüdür bu…
Adem ile Havva’dan beri var olan iki kalbin büyüsüdür bu…

Adını soranlara huzur derim.

Unuttum sanma sakın seni…
Bu sessizliklerim yalnızca dil sessizliğidir.
Lakin içim benden habersiz seninle dolu
Bilmiyor kimseler, hiçkimseler!

Bir imkansızlığın koynunda,