Sen yazdıkça, ben duygularımı susturamıyorum.
O 3 kişilik dünya var ya…
İnan, her sabah o dünyanın içinde uyanmayı,
her akşam onun içinde yorulmayı istiyorum.
Seninle ve minik kızımızla.
Berfin’in renkleri saçıldıkça odamıza,
hayat da neşeyle boyanıyor sanki.
Sen işten geliyorsun, yorgun ama bir tebessümünle
bizi bir bütün ediyorsun.
Ben gözlerinin içine bakıyorum,
Berfin senin kucağına koşarken ben de
gözlerinden yüreğine sığınıyorum.
Senin yorgunluğun,
benim kollarımda dinlensin istiyorum.
Sen yere çökmüşken kızımızla oynarken,
ben size yiyecek içecek getiriyorum mutfaktan,
ama bir elim hep kalbinin üzerinde gibi.
Boya kalemleriymiş, halıymış,
inan tüm dünya kirlenmiş olsa
seninle kahkaha atabildiğimiz bir an varsa
temizdir o an, tertemiz…
Berfin babasının yüzünü boyarken
ben en çok seni seviyorum,
çünkü kızımızla birlikte seni
yeniden tanıyorum.
Senin gözlerinde çocuklaşmak,
senin yanında büyümek,
ve seninle yaş almak…
En çok da o “gözlerim doluyor” dediğin an var ya,
ben seni o anlarda
sonsuzluğa emanet etmek istiyorum.
Çünkü senin sevgin
yeryüzündeki en huzurlu dua gibi.
Hayal değil bu, biliyorum.
Allah isterse olur,
beraber güleriz,
beraber yoruluruz,
ve bu ev bizim en güvenli kalemiz olur.
Sen olur, ben olur, Berfin olur,
biz oluruz.
Ve biz olunca…
hayatın her rengi güzel olur.
🍀🍀🍀
Kayıt Tarihi : 15.5.2025 08:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
