Yemin üzerine yemin olsun ki,
Vicdanımın bu sesi sağır edecek seni.
Cellat kılıncım gibi tepende,
Katıla katıla ağlatacak kalan son resmini.
Yüzünden okunuyor,
Betin benzin atmış.
Unutmak için içme boşuna,
Bu keder çoktan saçın sakalını ağartmış.
Ellerini dizinin üstüne koyup,
Tekrar tekrar sayıklar gibi durma.
Bir besmele çekip aynadaki aksime,
Kirli çamaşırlarını anlatma.
Zar hep yek geldi yine,
Giderek büyüyorsun gönlümde.
Volta atmaktan yoruldum,
Biri şu yalandan yaşamayı durdursun hücremde.
Ölümü simgeleyen kapkara bulutlar,
Geriye bakıp bakıp seyretmekte.
Çivisi çıkmış dünyada her şeyin,
Ezbere bildiğin yüreğimin kanını dökmekte.
Ben senden koptum bir kere,
Dilim varmıyor söylemeye.
Nefsimden beraat kararı çıkmış sen var git,
Git vicdanının en rahat yastıklarında dinlenmeye.
6 Aralık 2023 / Çarşamba / Ankara
Halil KumcuKayıt Tarihi : 24.2.2025 15:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Vicdanın sessizliği, kalpteki son fırtınadır; beraat, sadece eski bir yarayı kapatmaktan ibarettir."




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!