Benliğin Kayboluşu

M. Mustafa’ya

ah, girse göklerin kapısından içeri
şiirimin tek bir hecesi
ve bu şehrin ulu camisindeki sekiz yüzyıllık minber
yakarışlarımın cansız şahidi şimdi
yalnız başımayken kıldığım namazlarda
kaybettiğim o huşuyu
yeniden yaşamaya çalışmak
yalnızlığımın tek başına sebebi
bir insanı yorumlamaya kalksam
bir daha tanıyamam kendimi...

hayret makamını bilmeyen her can
kör bir cisim gibi nankör ve hilebazdır
seyrederken sıradan eşyaları, olayları, şeyleri
sırların sırrına ermiş makbul bir dua ile
sesini ararken bir dostun, ya da gölgesini bir sevgilinin
zaman titrer, zaman erir
an biter
her gece kendi karanlığında şafağını gizlerken
birbirinin içinde yaşanır yüzlerce kader...

nefsime elini uzatan benlik
yapayalnız dolaşırken vefasızlık çölünde
hıçkırıklara mahkum bu kırılgan gönlüme
ne bir dost bulabildi
ne de sevgili...
başı dumanlı dağlar hayata bağlar beni
şiirimde dolaşan sevgilimin hayali
farkıma bile varmaz
ikilemler buz keser yalnızlaşan kalbimi

Haziran 2014, Aksaray