Benimle Yaşayacak Şiiri - İbrahim Balcı

Dost değilim ben
Tek dostum yine kendim
Dostluk dönüşebilir aşka
Mümkün değil ama
Aşk’ın dostluğa gerilemesi
Her şeyi imlerken beynimde
Dostluk,sevgi,aşk,sırdaşlık
Bir lütufta bulunurmuşcasına
Ama dostunum senin demen
Attığın bir kemik mi bana
Değdiği yeri yakıp deviren
Ve sen çevreni saran
Böceklerle haz içinde
Mutlulukla sırıtırken dağbaşında
Eksik olsun dostluğun da
Sevgin de sırdaşlığın da
Demek değerliyim ha
Evet ancak “Değerli”yim
Senin indinde
Dostluk kemiğine layık görülen

Bundan böyle “siz”siniz artık
Hanımefendi
Hiçbir zaman hitap etmeyeceğim
Siz’siniz artık
“Sen”ise benimle yaşayacak
Sevgilim,aşkım,sırdaşım olarak
Geberinceye dek
Benimle yaşayacak

Taşıyorum hüznümü
Salkımsaçak cesetlerle örülmüş
Bir sokak lambasının
Onursuzluğuyla