Benimle Gelir misin? Şiiri - Hakan Alpar ...

Bırak dağılan bu şehir mateminde boğulsun bugün.
Nefes hak değil, yaşamak haramdan öte.
Nelere kadir oysa ki yaşamak.
Bir hiçle gizli, imkansız tabirlerden uzak sadece.
Sen varlığım, ben temelsiz kaldım.
Sığınağım yok sadece ben varım.
Dışarı da savaş olsa da,
Ve ben savaşmaktan vazgeçmiş olsam da,
Yine de zor, yine de bir kör düğüm var.
Misalsiz yakarışlar olur geceleri buralarda.
Korkularını kese kağıtlarıyla saklarsın sadece,
Sadece ört bas edebildiğin kadarıyla ürkek ve yakınsındır,
Ve yakın olduğun kadar uzak.

Kelimelerin tutsaklığından uzak, alabildiğince sonsuz olmalı,
Varlığının özündeki masumluğunla ve bir o kadar senle dolu,
Vazgeçtin mi her şey olmalı zihnindeki tasvirler,
Yeni bir hayat çizgisi,
Sonsuzluğa adını yazdırabilecek bir yaşam için.
Sen ve ben için.
Ben kendimden vazgeçsem de gelmelisin,
Uzak sahilleri bahane etme bana,
Ya da nitekim uzak olduğun gelecek vaatlerini.
Şafaklar aşikar,
Gökyüzü inadına yıldızsız ve bulutlardan arınmış,
Yanlış görmüyorsun bu yağan yağmur,
Aksine imkansız, aksine ulaşılmaz bir hayal gibi,
Yani içimdeki sen gibi,
Hayır bu sefer o son yazısına alışkın olmamalıyım,
Tahammülüm miladı aştı,
Uzak ıssız bir sığınak kadar zor,
Kaçmak kadar aciz,
Pişmanlığımla beraber, girdaplar, yakarışlar ve sen,
Olabildiğince sen.
Gözlerim, amacım, gördüğüm sen.
Ah bilsem nerdesin;
Ah bilsem ben kimim.
Benliğimde yoğurduğum en ıssız yanımsın,
Yelkenlerim yama dolu,
Bu kaçıncı yara ve bu yaşadığım bir ilk.
Rüzgarım senden yana, gücüm var,
İnan dayanabilirim ama söyle sen nerdesin?

Gökyüzü enginliğinde saklıdır.
Issız, dingindir; mecalsiz olduğu çok açık.
Bak aksine masum o da değil mi,
Yorgunluğunu yıllarından edinmiş,
Bir ebediyetle sınırlı değil sadece,
Sadece mavidir onun da gözleri.
Esrarı bilmem nerdedir?
Senin kadar ulaşılmaz, senin kadar narin değil mi?
Kimi geceler yıldızlara karşı savururum bedenimi.
Gözlerimde yıldızlar olur.
Siyah kadar ürkütücü bir renge sahiptir gökyüzü.
Korkmam sadece dinlerim.
Ellerimi uzatabilmek geçer içimden.
O en yakın yıldızlar bile ne kadar ulaşılmaz gelir.
Gerçek hep bu kadar acıdır, alışkınım, bilirim ama,
Bu denli imkansızlık acıtmıyor değil.
Gökyüzü güneşle kavuşur zamanı gelince.
O açık mavi, o dingin gözleri.
Penceremde yankısı, olmayan sesiyle beraber.
Gölgesi zihnimde tutsak.
Ben elerinde.
Tutsam, uzanabilsem keşke.
Keşke olabilsem.
Ellerim yine yıldızlar misali uzanıyor ellerine,
Gördüğüm hangi siluet sen olmalısın.
Evet bu gördüğüm sen olmalısın.
Ama söyle nerdesin?
Ama söyle benimle gelir misin?

Geldiğin yol gözlerinden ibaret sadece,
Gideceğimiz şehir buralardan uzak değil,
Sadece bir gökyüzü hayal et,
Yıldızsız ve bir o kadar kirletilmemiş.
Ve bir sen düşün.
Bundan öte olmamalı yaşamak dediğin,
Bundan öte yaşam hayal edemem ki.
Haydi söyle nerdesin?
Haydi son kez,
Benimle gelir misin?

08.06.04