Benim Aşkım Şiiri - Sait Kurupınar

Kar sonrasında parlayan yıldızlara,
O yorgunca büyüyen gözler ardında,
İlkbaharın tebessüm saçan toprak kokusunda
Sonsuzluğa tutunmuştur benim aşkım.

Yılların yorgunluğunun çöktüğü şakaklarda,
O yorgunluğun büktüğü eğri belde,
Tenle can olmuş ette ve kemikte,
Arşa tutunmuştur benim aşkım.

O gözyaşlarının kırdığı şevkte,
Bazan olup; dolaşan gözler uzakta
Geceyi yere çalan yıldızlarda,
Işıklara tutunmuştur benim aşkım

Bilirim dolanır gökte bulutlarda
Güvercinler uçar alaca seherde
Dökülür elbet uçuşup yüce huzurda
İlahi, gönlüme tutunmuştur benim aşkım

Ölesiye bir hasret dolansada,
Gül solup ölüm beni sarsada,
Kefen ve toprak bana susamış olsada;
Aşka tutunmuştur benim aşkım...