Benim Uçuk Mavi Umudum, Bettinam.

Varsın, yoksun olsun şimdi,
Gözlerim o gerçekten.
Mahrum kalsın.
Olsun.

Hangi gerçeği bunca yıl, gördü ki?
Olmayana ergi, gerçek gibi,
Asıl gerçeği.

Bir zamanlar,
Mektup yazardı bana,
Bir sarı saçlı kız, uzak bir ülkeden.
‘’Lieber Özdener’’ diye başlardı satırlarına.
Öylesine akardı ki içim,
Giderdi o uzak ülkeye.
''Lieber'' olmaya.

Uçuk mavi kağıtta,
Her satırın kıvrımını okşardım.
Çılgın gibi anlardım
Ne yazdığını.
Titrerdim.
Sevincim, öğüncümdü yazdığı.
Öğünürdüm Bettina’mla.
Akşamlara kadar düşmezdi elimden,
Umudumun uçuk Mavisi,
Benim uçuk mavi umudum.
Mektubum.

Sorardı bana mektubunda,
‘’Deep Purple’’ seviyorsun değil mi?
Yenir mi bu ‘’Purple’’?
Ne ola ki Purple?
Her şeyi bırakır, onun için yalnızca
Severdim onun ‘’Purple’’ lını.

Ah! benim sarı Bettinam,
Resmini de yollamıştın bana.
Cüzdanıma koymuştum.
Gözlerinde boncuk var gibiydi.
Sevincim, öğüncüm,
Benim uçuk mavi umudum,
Mektubum.

‘’Bu yıl tatilini nerede geçireceksin? ’’ diye sorduğun
İtalya manzaralı,
Roma mühürlü kartın geldiğinde bana,
‘’Hakikaten nereye gitsem ki! ’’ diye güldüm, Bettinam.
İçim acıdı da mavilere küstüm.
Boncuk gözlü Bettinam,
Ah! Benim sarı Bettinam,
Sevincim, öğüncüm,
Benim uçuk mavi umudum,
Mektubum.

‘’Herzlichten Grüssen’’ Bettinam.

ÖZDENER GÜLERYÜZ