bir akşam vaktiydi
ve günlerden cumartesi
aylardan mart
öyle ya bahardı mevsim
oysa o günden sonra bende
kış hiç bitmeyecekti kim ne bilsin
önceleri sadece yokluğundu
canımı acıtan
sonra herkes
böyle geçti bir süre
gün, hafta, ay, yıl derken
bir de baktım ki
koskoca onüç yıl geçmiş
üstünden
üzüntüm
daha çoktu
sevinçlerimden
ama direniyordum
her türlü olumsuzluğa
hala da öyle
ki üzüldükçe güçlendim
ben güçlendikçe
fesatlıklar da güçlendi
olsun dedim kaç yazar
muhalif olmaları
meyve veren ağaç taşlanır
yeterki biz kopmayalım
ne hayattan
ne de birbirimizden
22 Eylül 2021-haticeak
Hatice AkKayıt Tarihi : 22.9.2021 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Herkesin bir seni var, benim senim sonbahar... Hiç hesapta yok iken, döküldü tüm yapraklar... :(
Yıllardır kaleminizi tanırım. Sürekli artarak çoğalıyor bunu da dizelerinize taşıyorsunuz..
Hayat bazen gidenle durur ve gelenle bir bayram havasını alsa da biliriz ki gelen her gün de bizi bizden almakta ..
Bu şiirinizde geçmiş, geniş ve şimdiki zamanı dile getirseniz de aslında her dizede hasrete olan çağrıyı dile getirmiş, olgun ve güçlülüğünüzü ifade ederek şiiri noktalarken dedikoduları da dikkate alarak dize aralarına bırakmışsınız..
"üzüntüm
daha çoktu
sevinçlerimden
ama direniyordum
her türlü olumsuzluğa
hala da öyle
ki üzüldükçe güçlendim
ben güçlendikçe
fesatlıklar da güçlendi"
Bana göre şiirin ana teması bu. Kendi içinde kendini anlatıyor ve her dize diğerini onaylayarak akıp gidiyor ..
Kutlarım efendim.
Saygımla ..
Meyveyi dalları kırmadan, taş atmadan yiyemiyor mu insanlar?
Tebrikler
TÜM YORUMLAR (2)