Benim pencerem Şiiri - Furkan Aksu 2

Tren geç kalmış, istasyon kalabalıktan şikayetçi sitem ediyor serin bir yaz günü.

Kasabayı çöl almış harman kalkmamış bu sene. Ağaçlar gönülsüz, toprak suya hasret nerde o eski bereket. Baharı karşılayan yol kenarları, taze çiçek açmış elma ağaçları, yağmuru sırtında taşırcasına kararan kara bulutları arıyor gözlerim.

Hayallerime takılıp unutuyorum gerçekleri, hep arıyorum ama bulamıyorum içimde ki mevsimleri.
Ne sıcağa tahammülüm nede soğuğa... biraz kül, birazda sahra da çölüm. Zamanın içinden geçip gidiyorum durmaksızın, selam veriyorum ehbablara dinmiyor yürek sızım. Ben sahte maskeler ardında saklanan değil, mütevaziliğin fotoğrafında ki yüzüm.

Yerine göre kalabalıklaşıyorum içimde ki yalnızlığımla, yerine göre kaybolmak istiyorum mavi gökyüzü beyaz bulutlarda, ömrümün her zerresini paylaşıyorum bir kalem bir kağıtla. Belki de mevsiminde aradığım karlar saçlarımda, yağmurlar gözlerimde, güneş ise hep yüzümde. Kalpleri okşayan bahar yelleri de sözlerimde…..