Benim Mehlikam Şiiri - Erkan Şenol

Avare bir yolcu gibi,
Sevda ülkesine girdim.
Kırk yıllık avcı gibi,
Turnayı gözünden vurdum.

Ben artık bende değilim,
Yar peşinde esen yelim.
Bilmem nerde kaldı ilim,
Ben gönlümü ona verdim.

Bu yola düştü düşeli,
Çölleri aştı aşalı,
Acıyla pişti pişeli,
Ben, nice sırlara erdim

Ne izini bulabildim,
Ne yerini bilebildim
Ne sevinip gülebildim
Ne de bir yorulup durdum.

Bir gün buradan geçer diye,
Beni köle seçer diye,
Belki değer biçer diye,
Canımı yoluna serdim.

Her hecede onu andım.
Her gecede ona yandım.
Her gölgeyi odur sandım.
Umutsuz hayaller kurdum.

Kalmadı bende şeref, şan.
İlim oldu bana yaban.
Yollarda karşıma çıkan,
Ağyara ben yâri sordum.

Demeyin bu hal nedendir?
İçimde yanar kızıl kor.
Şudur hep gizlediğim sır:
Mehlikâ Sultanı gördüm…