Benim Kalemim Mavi Yazar...

Benim kalemim mavi yazar...
Yıllardır aynı yürekle, aynı bilekle
Aynı kalemle yazıyorum...
Bitince kalemimin mürekkebi
Yeniden aynı mürekkepten ekliyorum.

Mavidir benim evrenim
Denize aşığım, yurduma aşığım
Gökyüzüne aşığım, martıya aşığım
Aşka, dostluğa, kardeşliğe aşığım
Benim kalemim mavi yazar...

Ey Beşer! ...
Benim kalemim mavi yazar...
İsteme benden başka bir şey
Benim kalemin siyah yazmaz
Hele kırmızı hiç yazmaz

Siyah karanlıktır, ayrılıktır
Ben siyahı gece gökyüzünde severim
Yıldızlar ve ay kapatır üstünü
Kırmızı acı verir, yürek kanatır
Ben kırmızıyı gül de, gelincik de severim
Bana sevgiyi anlatır.

Benim kalemim mavi yazar...
Ben çiçeği yazarım
Çiçekte ki böceği yazarım
Gülü yazarım; dikeni yazmak istemem
Ama gülde ki dikeni iyi bilirim
Anayı, babayı, kardeşi, dostu yazarım
Barışı, özgürlüğü yazarım

Ey Beşer! ...
Benim kalemim mavi yazar...
İsteme benden başka bir şey
Benim kalemin siyah yazmaz
Hele kırmızı hiç yazmaz

Bilmiyorum! ...
Kim saldı seni benim üstüme?
Önemi de yok benim için
Ama zincirini kısa bırakmış
Ya zincirini kopar da öyle çık karşıma
Ya da sahibin çıksın karşıma
Sen git kendi mezbelendekilerin gözünü korkut
Benim ruhum Anadolu kadını
Ben korkmam senden
Ben kormam sen gibilerden
Ben yüreğimle, ben kalemimle buradayım

Benim kim olduğumu soruyorsun?
Ben çömez şaire ya sen kimsin?

Ben kardeşlikte ustayım
Ben dostlukta ustayım
Ben yoldaşlıkta ustayım
Ama şiir de çömez şaireyim
Bunu sen değil ben kendim söylüyorum

Ey Beşer! ...
Benim kalemim mavi yazar...
İsteme benden başka bir şey
Benim kalemin siyah yazmaz
Hele kırmızı hiç yazmaz

Kalemi mavi yazanlarla
Bölüşürüm ekmeğimi
Kalemi mavi yazanlarla
Paylaşırım yüreğimi

Benim kalemim mavi yazar...
Yıllardır aynı yürekle, aynı bilekle
Aynı kalemle yazıyorum...
Bitince kalemimin mürekkebi
Yeniden aynı mürekkepten ekliyorum.
Başka renkte yazmaz kalemim
Yazmasını istemem, bunu da benden istemeyin

(İSTANBUL, 26.03.2004 CUMA)