Benim ise hep gurum Şiiri - Berat Ebru Y ...

Gel…
Farklı şekillerde çağrılabilir gitmeler.
Farklı ses tonlarıyla, farklı cümlelerle seslenilebilir.
Değişik eller dolanabilir ayaklarına, adımlarını farklı sevgiler durdurabilir.
Azap vicdanını esir alır aklına her gelişimde belki,
Belki ansızın bir gece nöbeti gibi düşerim uykunun bölündüğü yere.
Hatırladıkça, son sözlerin sonsuz kez çoğaldığını fark edersin.
Notalar şarkıları boğmaya başlar sonra,
Sonra geçmişe yönelirsin.

Gitme…
Yükseklik korkun var hatırla! Dizlerinin bağı düğümlensin.
Geç oldu saat, bitmiştir otobüs seferleri.
Sokağa çıkma yasağı var bu gece, kuralları çiğnemezsin.
Hem, hem çok soğuk dışarısı.
Bir çay daha içmeye ne dersin?

Dön…
Yalvarışım, yakarışım boynunu büktü gururumun.
Sırtımdaki bıçaklara aldırmadan,
Yüzükoyun gidişine kapaklanıp, yüreğimi yaraladım birde.
Bahanelerini susturup, sıkıcı bir kitap gibi kaldırıyorum en üst rafa.
Bak yuttum tüm ihanetleri.
Gitmeler sadece bir adım uzağaydı,
Hemen yan odaya terk ettin beni.
Karargâhı belli, bir şehir otobüsü yolculuğuna çıktın sen,
Ve tüm duraklar benim ezberimdeydi.
Bitmedi…
Öksüzde olsa bir aşk bağışladı bana.
Aklıma düzenli bir geliş gidiş seferi düzenledi.
Yalvardım duydu, dönmedi ama kulağına vardı sesimin tizliği.
Evlatlık avuntular edindim yokluğunda kendime.
Meydana sermedim yalnızlığın rezilliğini.

Sevdim, sustum, yutkundum,
Annelerin ayaklarının altında hep cennet oldu,
Benim ise hep gururum.