Benim Çocukluk Düşmanım

Benim çocukluk düşmanım
Necati ile aynı köyde yaşardık
Kulaklarına ne üflenmişti bilmiyordum
Fakat bir tuhaflık vardı tahmin ediyordum.

Necati'nin hırsları vardı kinliydi kibirliydi
Kuşlara taş atardı kedileri tekmelerdi
Elindekilerin cebinde-kilerin üstündekilerin
Kendinin dışında hiçbir şeyi sevmezdi.

Necati'ye iyi davrandıkça kötüleşiyordu
Sevgi gösterdikçe şiddete başvuruyordu
El sıkışınca canımı yakmadan bırakmıyordu
Kavga için sürekli bir bahane arıyordu.

Yokluk yoksulluk diz boyuydu
Uçsuz bucaksız dağları paylaşamıyordu
Havayı fazla soluyorsun der gibiydi
Kelimenin tam anlamıyla egoistti.

Aradan yıllar geçti İstanbul’da gördüm
İçimden burayı da kirleteceksin dedim
Her kılığa giriyordu eğilmeyi biliyordu
Mütemadiyen el etek öpüyordu.

Bütün eksiklerini acındırmayla tamamlıyor
Manevi duyguları fena sömürüyor
Menfaatleri için taklalar atıyor
Necati topaç gibi dönüyor…

Her geçen gün servetine servet katıyor
Gören herkes hallerine acıyor
Acındırmayı fena biliyor
Necati böylelikle köşeyi dönüyor.

Her ortamda önde oturtuyorlar
Tanıyan tanımayan efendiliğine hayran kalıyorlar
Herkesin ortak kararı çok efendi diyorlar
Hiç ondan şikayet etmiyorlar.

Ben toplumsal düşünürken
Etliye sütlüye karışırken
Dokuz köyden kovulurken
Bizim tilki meclise açmıştı yelken.

Yaş Kemale erince
Etliye sütlüye karışmanın bedelini ödeyince
Tuhaflık nerede anlıyordum
Bütün soruların cevaplarını buluyordum.

Kundakta kulaklara üflenenler !..
Hani eskiler ne derler ?..
“Otu çek köküne bak”
İnsan düşünmeden edemiyor
Lakin toplum ye kürküm ye diyor.

Tilki içini boşalttı
Kürkü her yerde sattı
Servetine servetler kattı.

Geçenlerde şöyle söylemiş kürsüde
“Bakmayın siz benim kürküme
İçim sizdendir”
Bir alkış kopmuş…
Tilki kürsüde coşmuş ta coşmuş.

Caddede karşılaştık boş boş baktı
Ayaküstü kürkünü bana satmaya kalktı
“Nerede o eski günler dedi?”
Saçma sapan bir şeyler geveledi.

Necati oldu bitti beni sevmezdi
Şiirle karın doymaz derdi
Mütemadiyen kendince küçümserdi.

“Bir şey lazım olursa çekinme”dedi
Benim aklıma yine o söz geldi
“Otu çek köküne bak”
İçimden dedim ki heyhat…