Benim babam mert oğlu mert adamdı Şeref’ti adı, şerefi de tamdı
Yiğitti,mangal gibiydi yüreği
Çelik gibi bükülmezdi bileği
Coşkun suda tuttunduğum daldı O
Şefkatine uzandığım, eldi O
Konuştukça ballar akan dildi O
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla