Benim adım Barış ama ben savaşlarla büyüdüm.
Henüz yedi yaşındaydım evimiz yıkılırken,
ve bombaların sesine karışırdı ağlamalarım.
Benim gerçek bir oyuncağım olamadı; mermilerle oynardım.
Savaşa giderken babam eve ben babalık ederdim.
Ve bir gün gitti yine babam, dönmedi bir dahada.
Anam ben ve kardeşlerim yalnız kaldık savaşın ortasında.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
'Nerede benim oyuncaklarım, oyunlarım, hayallerim,
umutlarım?
Benim adım Barış! '
Yasayan gibi dile getirmissiniz. Keske tüm isimler layik olduklari islevi yerine getirebilseler?!. Yeryüzünde tek cocuk kalmasa üzülen, yok olan, acliga kurban giden. Cok sey var yazilacak bu konuda... Düsündürdünüz, sag olun.
Ögretmen
Sükran Günay
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta