Beni Yordu Şiiri - Sinan Karakaş

Yıllardır hep uzaktan seyrederdim ben seni,
Seni görüyordum ya, bu bana yetiyordu
Adım adım izlerdim, yere düşen gölgeni,
Karanlıklar ne yazık, gölgeni yutuyordu.

Cesaretim olsaydı, karşına geçecektim,
Seni çok seviyorum, diye seslenecektim,
Bilmem belki söylerken, o anda ölecektim,
Şu kaybetme korkusu, elimi tutuyordu.

Biliyorum ki beni ne gördün ne konuştun,
Hata bir gün yürürken, baktım ki yere düştün,
Sana doğru gelirken, sen kalkmış yürümüştün.
Kalbim davullar gibi, gümleyip atıyordu.

Gittiğin yere güneş seninle geliyordu,
Bana kızgın bakarken, sana hep gülüyordu,
Sanırım sevdiğimi, mutlaka biliyordu,
Sen eve döndüğünde güneş de batıyordu.

Hala seviyor muyum, yok demem yalan olur
Sen almazsan yarini, elbette alan olur,
Duygular düşünceler, yel vurur talan olur,
Şimdi yataklardayım, çünkü aşk beni yordu.