Beni Söndürmelerine İzin Verme

Ahmet Yusuf Yılmaz
104

ŞİİR


6

TAKİPÇİ

Beni Söndürmelerine İzin Verme

Ne zaman uyku girecek gözüme?
Lanet zaman çok geçiyor çok!
Bu geçişler sensiz izlenmiyor...
Belki sen izlemekten bıktın ama,
Ne güzel beraber izleriz işte zamanı.
Ya da sen beraber izlediğimizi sanırsın,
O sırada ben seni izlerim...
Biliyorum gözünü yaktı sigaramın dumanı,
Ama seni izlerken nasıl söndürebilirim,
Ruhumda yanan acımasız sevdanı?

Ne olur denize bak sen...
Bak nasıl da hırçın,
Kimi zaman sana, kimi zaman bana benziyor...
Ben de senden öğrendim zaten.
Zira seni izliyorum şu an.
Senli benli oldu benimle zaman,
O yüzden nazım geçiyor.
Sen rahat ol,
İzlemeye ve izlenmene devam et...
Sakın dönüp bakayım deme,
Ya bunu deme,
Ya da bakmadan önce at beni deniz aşağı...
Ben kenardan kenardan izlerim,
Denizin yansımasına fidan parlayan gözlerini...

Ya da bak tam da şu anda...
Evet hazırım yanmaya...
Eveet...
İşte baktın...
Şimdi nasıl sabah olacak?
Şimdi güneş nasıl "Ben varım!" diyecek...
Şimdi ay nasıl olur da "Gidemem!" demeyecek?
Bozabilir mi şimdi şu anı senle benden başkası?
Nasıl istersen öyle yapalım gülüm benim...
Sen nasıl istersen...
İster gözlerini dik senden merhamet dilenen denize,
İster gözlerini kaçır senden merhamet dilenen benden...
Sen de haklısın...
Kime geçer merhametin şu anda?
Yansımalarına dayanamayan denize mi,
Yoksa sorgular bakan bir çift fidana susamış bana mı?

Aradığım aşkı gözlerinde izliyorum, sevdam...
İki gözün birbirlerine sorgusuz sualsiz aşıklar...
Onların sendeki aşkını izliyorum, sevdam, aşkım...
Alışkın değilim söylemeye bu kelimeleri...
Ama yalan mı benim aşkım olduğun?
Gönlümün bayrağında ismin dalgalanmıyor mu?
Senin bir tek gözyaşın,
Yüreğimi ıslatıp daha da harlamıyor mu?
Yanmıyor muyum söylesene!?
Sana yanmıyor muyum "SEN" aylarından beri?
Sen ayları...
Mevsim gibi...
Bilirsin sen onları...
Gelirler ve geçerler...
Ama yürekte öyle bir kalırlar ki;
Silebilene bir tokat da yaradandan...

Allah aşkına tut elimden zor durumunda,
Allah aşkına tut elimden yatmadan önce...
Ben gözükmem,
Senin ellerin benimkileri hayal meyal tutarken...
Çünkü tuttuğun an kayboldum ben...
Kimsecikler göremez...
Sadece yatağının yanında yanan alevi görmesinler yeter...
Beni söndürmelerine izin verme, sevdam...
Beni söndürmelerine izin verme, ruhum...
Beni söndürme ki;
Üşüme karanlıklarda yalnız başına...
Gözlerinden bir bakış at yatağının başucuna,
Yeşereyim seninle fidan gözlüm...
Yeşert beni ve sonra o büyüttüğün ağaca,
Yorgun ellerinle bir dokun...
Dokun ve sevmeye bak...
Ama beni söndürmelerine izin verme...
Çünkü o ağaç seni her şeye rağmen seviyor...
Çünkü o ağacı yakında sen de seveceksin...

Ahmet Yusuf Yılmaz
Kayıt Tarihi : 10.4.2022 07:27:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ahmet Yusuf Yılmaz