Beni Bulsa Gençliğim Şiiri - Erdoğan Savran

Körpe idim sevilirdim kucakta,
Gelse derdim gelse gayrı gençliğim
Her şey güzel duman pembe ocakta
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Büyüyordum hiçbir şeyden habersiz
Ana kucağında yetim, pedersiz
Sanırdım herkesi benden kedersiz
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Dokuz yaşındayken girdim acıya
Sür dedim gurbete arabacıya
Bu yaşta hasretim ana, bacıya
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

İl’e indim köyden, ama ne iniş
Her şey öyle büyük ki, öyle geniş.
Bir anlamda gün görmeden yeşeriş
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Sağımda diskotek, solumda kahve
Güzel güzel kız var yanımda, oh be!
Ulan koca dünya kahpesin, kahpe
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Okul çıkışında nöbet beklerim
İçtiğim şerbete zehir eklerim
Giden kervanıma derdi yüklerim
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Köyümü unuttum zevklerim arttı,
Düşünmedim Rabbim niye yarattı.
Bedenim kendini çarka bıraktı
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Bu yerlere gelir gelmez alıştım,
Kimi zaman rüzgâr ile yarıştım.
Akarsuydun denizlere karıştım
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Denize batırdım koca yatımı,
Sılanın yoluna sürdüm atımı,
Onardım yeniden hayat çatımı
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

Savran’ım gözlerim gerçeği gördü,
Boş yere nicesi hayatlar öldü,
Bu felek neşeyi kederle böldü,
Gelse derdim, beni bulsa gençliğim.

…1992