Başımda bir ümit yelkeni, yüzüyorum bu şehri baştan başa.
Elimde kelimelerin karma karışık dizildiği, bir kara tahta.
Aklım bir Dünya, dönüyor bir o yana, bir bu yana.
Çözdüm kelimeleri her harfinde sen çıkıyorsun.
Yaşam akan bir nehir kadar hırçın, alıp götürüyor beni.
Karşı durmak ne mümkün gidiyorum taşlara çarpa çarpa.
Bir ceviz ağacında görüyorum seni, gülümsüyorsun.
Çözdüm gördüğüm rüyanın anlamını, sen çıkıyorsun.
Balık bakışları ve kuş kanatları bugün daha masum.
Bu gün gecenin gündüzden farkı yok benim için, .
Sen kokuyor okuduğum kitabın yaprakları,
Ve yeniden sen oluyor her çevirişimde.
Nehir çamurlu, deniz ise daha açık bir kapı.
Çiçekler yapraklarıyla yeşil, gövdeleriyle dik.
Ben sensizken geceleri ve gündüzleri unutkan ve karışık,
Seninleyken ise yokluğun varlığa dönüştüğü bir koca şehir.
Kayıt Tarihi : 24.4.2003 00:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!