Belki bir gün gün ışığına çıkartırım acılarımı.
Sen acılarına yanarsın, ben senin bana bıraktığın
ömürlük yalnızlığıma.
Söyle şimdi nerede kaldı o öz güven
Benden sana armağan olsun.
Bakma öyle onca emeğin boşa gidişi büküyor boynumu.
Kaç damla göz yaşı, söndürür yürekteki yangını.
Yaktım tüm limanları kaptan boşuna bekleme.
Bir tebessüm kaç yaraya melhem olur.?
İmkansızı sevdim gel dese koşar adımlarla giderdim demedi diyemedi..
Cok sevmiştim seni, hiç kimse tutamazdı bil yerini
Kır şu feleğin çemberini ben seninim bilmem lakin sen kiminsin.?
Merak etme bir başkasını severim diye,
Onlar bana şiir okutan, sen ise yazdıransın.
Sen benim yokluğunun tatlı belası,
Sen benim çaresizliğimde bile çaremsin.
Bi sus artık bilmez misin bir sıkımlık kurşunsun,
Susta yüreğin konuşsun..
Yüreğine yük olduğumu bilseydim,
Bu kadar ısrarcı olur muydum.?
Yalnızlığın adını ben yazdım, soyadını sen
Yarınlarım yok oldu, senin ellerinde.
Sorar olmuşsun ne yapar, ne eder diye,
Çok mu acıdın bana, ben den sanane.
Kayıt Tarihi : 3.1.2024 00:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)