Bende Usandım Şiiri - Orhan Sönmez

Aşığın mekanı olmuş dertlerin durağı
Hep aynıyı yaza yaza bıktım usandım
Bülbüle sırtını dönmüş benim gül bağı
Göz yaşımı döke döke bende usandım

Aşk kervanı yüzmez akan gözyaşımda
Güç yetmez kalbimdeki sessiz feryada
Sevgi mukaddes oda degersiz dünyada
Cahilden alime giden aci sözden usandım

Yollar çetin yollar nefis denen benliğe
Yanar yüregim bak sensiz geçen senliğe
Uzak kaldım yokluğunda gönlüm şenliğe
Boyun büküp baka baka yeter usandım

Gönül buya naçar kalsada yine hep sever
Karşılık bulmazsa bir ömür dizlerini döver
Şu garibe bir kez olsun bir umut ver yeter
Sabrın telini gere gere bak bende usandım

Çalışlı Orhan dermansa umut bu yüreğe
Sinemi kazmaya gerek yok bilesin küreğe
Bir gün gelirde sevgi uğrarsa son durağa
Bitmez ümitleri vere vere bende usandım