İnsan bir yerde unutmalı insanlığını bence,
Taş kesilmeli yüreği,
Otobanda karşıdan karşıya geçerken,
Yüzlerce otomobilin lastikleri altında kalarak,
Leşi asfalta yapışan köpeklere acımamalı,
Sokak ortasında gece yarıları,
Ateş yakarak, çevresine üşüşen çocuklara bakınca,
Hissetmemeli yüreğinde bişey,
Aldırmamalı, oğlundan dayak yiyerek can veren,
Yaşlı anneye,
Yazın hummalı bir çalışmayla
Yuvalarını soğuk kış günlerine hazırlayan
Ve binlercesi ayaklar altında ezilen
Karıncalara bakarken “banane” diyebilmeli,
İnsan unutmalı insanlığını bir yerde,
Yalnız kendini görmeli, kendini dinlemeli,
Kardeşmiş dostmuş, atmalı bir tarafa,
İnsan unutmalı bir yerde insanlığını...
09.10.1997/Perşembe
Kayıt Tarihi : 2.10.2005 18:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Boyrazlı](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/10/02/bence-14.jpg)
Yazmak başkadır şiiri, algılamak başka.. 'İnsan unutmalı bir yerde insanlığını' derken gerçekçi olmadığınız gün gibi ortada.. Üzülmeyin ! Binlerce yıldan bu yana insanı doğadan koparan, onları gerçek için değil sadece çıkar amaçlarında kullanmak için yanlış eğiten günümüzün uygar dünyasa öylesine mutlu ki insana insan kanı döktürürken. Otoriteler, dinler, rejimler, insanın sosyalleşmesi adına oluşan gerçek katiller.. İnsan unutmalı insanlığını!.. Doğru!...
Renkler ve Yaşam.
TÜM YORUMLAR (1)