Ben yalnızca neyi bir araya getirdim

hep bulanık çıktı resimlerim ışığa boğuldum
masumiyetimle avundum
sismiş hoyratlıkları ‘ o yerde ‘ gizleyen
sıfır noktasında tutuşmalar her hamlesi başka üşüme
böyle bir kış akşamında
boşu boşuna sarıldım böyle olmayan göklere

yitirilişin şıkları da olurmuş
katılaştım sabahın perdelerini araladım
sarsılmanın en gerçek anlamı böyle bir şey
öleyazdım geçivermek üzereyken susuşum

hangimizin yanılsamasından peydahlandı bu kekeme çocuk
bana ödül mü örtülü öznenin yarasından sızan kan

şimdilerde hiçliğin sırrını inatla dişliyor zaman
kime geldim ben bilmeden
sese kulak ver diyen hangi ince nida hangi kızıl ada
kaçıncı kaçamağın parmak izi
ikiyüzlü olmayan tek şey var ipe çekilmeye değer
resimleri bulanık çıkmayan
sisin gizleyemediği

böyle bir kış akşamında çarçabuk
başka neye sarılırsa insan