Ben Ve Gece Şiiri - Mustafa Kubilay Türk ...

Aklım karışık ben bende yok bu gece,
Kinim beni saran zehirli sarmaşık.
Anlamsızca ağlıyorum ben bu gece,
Ağladıkça halim daha da karmaşık.
Doğmaz güneşi beklediğim bu gece.

Zaman durdu bana nispet yapar gibi,
Yelkovan sanki akrebin iğnesinde.
Karışık aklım şimdi ince bir çizgi,
Oda kaybolup gider durmaz yerinde.
Gurur uğruna giden sevgilim gibi.

Odamın duvarları olmuş canlı sur,
Karşımda durup çığlığımı beklerler.
Zaman beklemede duran saati kur,
Yoksa kalan düşlerimi de çekerler.
O zaman bende hayat tamamen durur.

Dışarıdan cılızca bir köpek sesi,
Geliverdi düşünürken kulağıma.
Kanla süslenmiş, sanki dolmuş süresi,
Kapanmaz yara almış hayattan ama;
Bu gece karanlığında oda asi.

Peşinde gece olmayan gün kıyamet,
Bu sebepten her gün geceye muhtaçtır.
Kendinde olmadığın gece sabır et,
Her yeni zaman doğan güne muhtaçtır.
Belki bu olay bilmediğim keramet.

Bu gece yazdım kendimi hece hece,
Her düşümü uçuk zamanda bıraktım.
Şimdiki an gündüzden kalan netice,
Gece gibi bende renklerden uzaktım.
Sabahı bekleyen şimdi ben ve gece.