Ben ve Arkadaşım Cevat Şiiri - İsmet Can

Ben ve Arkadaşım Cevat

Titreten soğuklarda
Hep bu köprü altını eğlerdik
Bunaltıcı sıcaklarda
Hep bu bankta gecelerdik
Anne ve babasızlığın adını
Hep bu sokaklarda hecelerdik

Ben ve arkadaşım, Cevat

Bir gece
Bir kamyon tekerinin altında uyuduk
Yağmur vardı
Belli ki üşümüştük
Sanki asfalta
Hayali bir yatak döşemiştik
O gece kabuslardan etkilenip
Korkudan işemiştik

Ben ve arkadaşım, Cevat

Yırtık ayakkabılarımız su alıyordu
Altı kauçuktu
Kaçarken kayıyordu
Cevat, yeni çalmıştı; potinlerini
Ayakları üşümeden uyuyordu

Gündüzleri gündelik yaşıyorduk
Akşam olunca kirleri kaşıyorduk
Kim bilir, kaç pire taşıyorduk

Ben ve arkadaşım, Cevat

Bir sabah kalktığımda
Kamyon yoktu; üstümüzde
Kan sıçramıştı; etrafa
Yağmurdan ıslanmış
Kirli çuval örtümüzde

Arka tekerlek, pide gibi
Yapmıştı; Cevat'ı
Farkında bile değildi
Namussuz şoför gavatı

Ve bir tekerlek darbesiyle ayrıldık
Ben ve arkadaşım,Cevat

Kan, yağmur sularına karışmış
Asfalt kızıl kırmızı
Bir makus son daha bitmişti
Sokaktaki alın yazısı
Çok kullandığımız, asfalt ona kaldı
Bana da çaldığı ayakkabısı

Hazin bir veda ile ayrıldık
Ben ve arkadaşım, Cevat

Polis, gelip soracak
Ölen kim? kimin nesi
O, sokağa atılan bir nutfeydi
Yoktu; hiç kimsesi

Bir Cevat çekildi
Sokak sahnesinden
Bin Cevat daha çıkacak, perdeye
Boş kalmayacak, bu sokaklar
Tutulacak hayatın pençesinden

Benim filmim, şimdilik devam ediyor
Fragmanı olmasa da
Cevat'ın ayakkabıları yormasa da
Hikayemi böyle bitiriyorum
İzleyeni olmasa da

İki gölge idik; perde gerisinde
Ben ve arkadaşım, Cevat

İsmet Can
Kayıt Tarihi : 6.4.2022 22:43:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

İsmet Can