Ben Şiirim Şiiri - Afet Kırat

Ezilmeyi beklerken üstünde demir örsün
Olmazı varederim deseler de yalancı
Kâlp gözü kör olanlar mısrayı nasıl örsün
Benim adım şiirdir çekerim binbir sancı.
İmgeyle nefes alır tek avazda çıkarım
Görünmez tekmelerle yedi âlem yıkarım.
Damlayan gözyaşımla dağları delen benim
Kilitli kapıları açarak gelen benim.

Çiçeklerin kokusu çıkar bende ayyuka
Yaprağını gömerim kökünü al ederim
Kalem kulum kölemdir uydururum hukuka
Nefesimle öldürür dilleri lâl ederim.
Geceyi kovmak için şimşek olur çakarım
Bir çakmak yalazıyla buzdağını yakarım.
Gökyüzünü çelikten kafese koyan benim
Alevin gömleğini közünden soyan benim.

Sözlükte bulunmayan sözcükler doğururum
Filizsiz fidanları uzatırım güneşe
Ekmek teknesi ile çığlıklar yoğururum
Bazen hüzün veririm, bazen ümit ve neşe.
Melânet musluğunu harflerimle tıkarım
Zalimin boğazını hecelerle sıkarım.
Mancınıkla savrulup atılan taşlar benim
Bir dizemle suçlanıp ezilen başlar benim.

Benim suskun seslerin sızılı ayak izi
Sabaha düşen gamın çırpınan kanatları
Benim kırmızı yapan boyayarak denizi
Gölgemde dondururum var olan sanatları.
Gelecek zamanlara rüzgârlarla akarım
Kırk kıratlık değerde elmas tacı takarım.
Suya kılıf dikerek güneşe seren benim
Üşüyenin kalbine toplayıp veren benim.

Afet Kırat