Ben Seni Bütünüyle Sevdim

Bu şiiri yazmam da katkıda bulunan yüreğimin yarısı yağmur tanesine...)

Her gece sorardım kendime neyini sevdim ben senin diye.
Ben senin ne kaşını, ne gözünü, ne boyunu ne de duruşunu sevdim.
Hâlbuki sorsalar bana göz rengini bile bilmem.
Bilmem senin neyi sevip, neyi sevmediğini.
Bildiğim tek şey var o da beni hiç sevmediğin.
Ben senin aklımdan çıkaramadım kaçamak süzüşünü sevdim.
Bakışını, gülüşünü, yüreğinde ki çocuk sevgisi sevdim.
Ben seni hiç kimsenin sevemeyeceği kadar sevdim.
Ben seni senin kim olduğunu bilmeden sevdim.
Ben senin bilmediğim teninin kokusu sevdim.
Seni gördüğüm de elimin, ayağımın birbirine dolaşmasını sevdim.
Ben seni bir annenin yavrusunu sevdiği gibi sevdim.
Ben seni babama taptığım gibi, anamı sevdiğim gibi sevdim.
Ben senin bana deli demeni sevdim.
Oysa bir kere oturup düşündün mü neden deli olduğumu?
Ben senin her halini, her şeyini sevdim ve öyle kabullendim.

Ben seni sevdim, senden sonra kendimi sevemedim.
Ben seni bütünüyle sevdim.

Ben seninle bir mayıs akşamın da,
Kabataş İskelesi'nde içtiğim bir yudum çayı sevdim.
Bilmeden bana tatdırdığın hayatımın en büyük aşkını
Ve senden gelen o kahrolası acıları bile sevdim.
Hiç ummadığım zamanlar da karşıma çıkmanı sevdim.
Ben seninle kurduğum dünyayı sevdim.

Tek arzum, tek isteğim, tek sevdiğimdin benim.
Ben sana ruhumu, gözlerimi, yüreğimi teslim ettim.
Oysa sen düşünmeden beni geri çevirdin.
Dağ gibi bir yüreği küle çevirdin, yok ettin.
Benden eserim diye bahsettin, işte o gün sen kaybettin.
Sen bir elma ağacıydın, ben senin meyveni vermek istedim.
Bir ağacı kökünden baltaladın oysa sen meyve veremezdin.
Çünkü sen bir meyveyi dalından hiç yemedin.
Soğuk rüzgârlar estirip durdun yüreğim de.
Hep ecelim oldun, çarem olmayı denemedin.
Başka kollar da aradın mutluluğu, sana uzanan dalı da kestin.
Saldım seni yüreğimin kafesinden, sen başka şehirlere uçup gitmedin.
Bırakmadın beni kendi halime, bırakmadın beni bir başıma.
Sen dalıma konmadan önce ben mutluydum, aldırmadın gözyaşıma.
Senin derdinden gecemi, gündüzümü karıştırdım.
Senin yüzünden yüreğimin kapılarını sonsuza dek kapattım.
Ben bende ki seni kimseye anlatamadım, bunu sende anlamadın.
Yüreğimi sana açtım sen ise acımasızca sorguladın.
Unutmak istiyorum seni, çek git artık dünyamdan.
Haberini almıyorum artık martılardan.
Senden geriye bir tek o kahrolası gülüşün kaldı.
Senin kadar beni hiç kimse böyle yaralamadı.
Bu yürek böylesi hiç yanmadı.

Bir türküdür adın dilimde, nakaratını hiç bilmediğim.
Bir bilinmeyensin bende hiçbir zaman çözemediğim.
Rüzgârına kapıldım bilmiyorum şimdi nerdeyim.
Mecnun uğruna yollara düşmüş deli divaneyim.

Ben senin gökyüzün de bir yıldız olmanı sevdim.
Sana ulaşamamayı, sana dokunamamayı sevdim.
Ben senin varlığınla değil, hayalinle yaşamayı sevdim.
Kalemi elime her aldığım da seni satırlara yazmayı sevdim.
Küçücük bir yüreğe, kocaman bir sevgiyi sığdırmayı sevdim.
Her geçen gün senin karşında eriyip yok olmayı sevdim.
Ben seni günlerce, gecelerce sayıklamayı sevdim.
Ben sende ki gizemi, yalnızlığı sevdim.
Ben seni yüreğimde yaşatmayı sevdim.
Bir ömür boyu soğuk rüzgârlar estireceğini bilsem yüreğimde.
Boynumu eğmem önüme, bir kere olsun dönüp bakmam geçmişe.

Ben seni sevdim, senden sonra kimseyi sevemedim.
Ben seni bütünüyle sevdim.

(İstanbul, 30.10.2001)