Ben, Sen ve Şehir Şiiri - Hikmet Küçük

Ben, kalabalıklar ortasında yalnız biri,
Nereye dönüp baksam, hepsi aynı yüzlerin.
Arayıp duruyorum, ezeldeki kaderi,
Birbirinden farkı yok, geceyle gündüzlerin.

Sen, balıkçı ağından kurtulmuş deniz kızı,
Yaralar, yüzüne daha da gizem katmış.
Kıskandırdın bak, şu parlayan yıldızı,
O da tutmuş kendini, saçına atmış.

Şehir, bizden haberdar değil, kendi halinde,
Biz ise, aradığını bulmuş, iki şaşkın;
Sabaha karşı şehrin kuytuca bir yerinde,
Tarihini yeni baştan yazar iken aşkın.

(Eskişehir 2/8/2005)