Ben Sana Ses Olayım, Sen Bana Cümle

kapalı değil hiçbir yer, oldukça açık aslında.
gözlerindeki perdeyi mi kaldırsam, kulağına senfoni mi fısıldasam, hangisi daha çok öldürür çocukluğunu?
duymadığın ne kaldı ki duymadıkların dışında?
duyduğun her şeyi duydun bu vakte kadar, ki söylenmeyen binlercesi bile var senin duyduğun.
yaşının bir önemi yok, çocuklar da ölebiliyor.
oldukça saydam çektiğimiz ağrılar.
öte taraf görünebiliyor içinden baktığımızda.
dizinin kanamasından daha büyük dertlerin oldu,
biliyorum senin de.
biliyorum çünkü kolum da kanamıştı dizim de.
en az senin kadar korkumuz var, tasalanma bizim de.
sakladığım tüm harflerin, sustuğum tüm kelimelerin ve bir türlü bir araya gelemedikleri için oluşturamadığım tüm cümlelerin hatrı var sende. içinde üstelik.
bilmediğin yerinde. belki gözünde.
o kalkmayan perdesinde. tam neresinde?
sesinde belki bir müezzinin, sabah ezanı arifesinde.
sessizliğin tam ortasındasın, tüm konuşman bu yüzden.
her şeyi anlatıyorsun hariç tutup kendinden. her şey çok açık.
uzaktaki gemiler de batıyor denize ve yakındakiler de öyle.
demek marifet gemide değil, bizzat denizde.
suya düşmüşsün, yüzmüyorsun, batmıyorsun, nefes?
onu da almıyorsun. yahu sen ne yapıyorsun?
elim açık, gövdem açık, serin sesin sesime açık.
rüzgar hiç yok. güneş tepede.
sen karanlık. ben karanlık. senfoniler sessiz.
deniz sessiz. senin için sessiz, ben senin için sessiz.