Ben Şairlerin Yüz Karasıyım

Ben şairlerin yüz karasıyım
onun için dokunamadım
manalar ifade eden kelimelerinize
sözcüklerim dar sokakların küçük kaldırımlarında kaldı
çöpçüler süpürüp iade ettiler bendenize
Ben şairlerin yüz karasıyım

Ben şairlerin yüz karasıyım
isminiz hiç geçmez şiirlerimde
tatmadım anladım bu yağmurlar niye
ayrılığı ve yalnızlığı hissetmedim
hiç hissetmedim iliklerimde
kimsesizler mezarlığına defnetsinler diye
vasiyet ettim sevdiklerime
Ben şairlerin yüz karasıyım

Ben şairlerin yüz karasıyım
yüzüm yok yüzünüze bakmaya
dokunamadım
aşkın en safi en sade en temiz haline
gelinin duvağına kuşun kanadına ikindi yağmurlarına
müjdeler veremedim
bunca güzel şeylerin baharların rağmına
davet edemedim
burçlara yıldızlara çıkmaya
ismimi dahi yazmayın mezar taşına
çünkü ben şair olayım diye çıkmadım bu yola
çünkü ben şairlerin yüz karasıyım; beni anla!