Ben olmayınca! Şiiri - Mustafa Cilasun

Bir sızı düşüyordu derinliğine
Yaşadığın sancılar geçit vermeyince, hüzün başlıyor yine
Kelimeler diziliyor suskun diline, gözyaşların durmak bilmiyordu kavlince
Neyleyim ki çaresizim yine, hasret sinemden sökün ettikçe, ufkum kararıyor işte

Ne sözler dile geliyor bilsen
Yüreğimin titrediğini, nefesimin acizliğini bir hissetsen
Sende erirsin benimle, kalp çekiliyor sessizliğine, ruhum medet umuyor neyse
Feda olmanın, aşka susamanın, sevdayı hakkıyla yaşamanın, hüznüyle susarım

İçim içime sığmıyordu niye
Hissiyatım ummanın en mümtaz halinde seninle işte
Yollar ayırsa, yağmur yağdıkça, çiçekler açtıkta, hasret hazanı yaşatsa halime
Ruhum bizar olmuyor, yüreğimin hıçkırığı diniyor, dil sussa da kal, seni anıyor

İnsan gönlünde aşk, demdir
Hasredilen her erdem bir ülfettir, naiflik kalp içindir
Nisa kimliği, edebi varlığı, feraset saydamlığı ve azimet duyarlılığı kimedir
Cehtin her açılımı, fedanın tüm sancağı, vicdanın mübariz farkı, onun elindedir

Sen olmayınca yanımda
Düşüncenin her hali sökün ediyor ruhuma, hicran var ya
Fark ediyorum ihmal ettiğim her şeyi, edebe muhtaç halimi, hoyrat melalimi
Bir bir sıralıyorum işte, bilmem ki hasret bitince, neler sudur edecek bu halimde

Sen evvelin farkı, badesin
Sen, ezel için su gibi en kutsi bir ikramsın, izzetin akısın
Sen dile gelen her sızının adısın, sen nağmelerin sultanısın, evet, bir başkasın
Ne söylesem kifayetsiz, sensizlikte yüreğim çorak iklimden farksız, aşkta taçsız

Demek ki vesileler aşkla
Kul çıkarsa hakikatin yolculuğuna, vuslat sancısı farkta
Sevda şayet hasretin her halini yaşamaksa, canı bahşeden Rab fakir kalbimde
Her ne kadar aklım, iradem için kifayet etmese de, vicdanım emin eller fevkinde