Ben Öldüm Şiiri - Tahir Kürekçi

Bin defa vuruldum bin defa öldüm
Gömdüler ruhumu ben ölmem artık
Ne gün yüzü gördüm ne bir gün güldüm
Bin defa kırıldım ben gülmem artık

Yaptığın bal olsa, diktiğin atlas
Döktüğün gül olsa, taktığın elmas
Yetmez mi yıllardır olduğum paspas
Bin defa ezildim ben düşmem artık

Desen ki; ben kulum sen de efendi,
Bu sahte suretin nerdedir kendi
Mademki gidenler dönmüyor dendi
Düşmüşüm sahra'ya ben dönmem artık

Artık dayanacak gücüm kalmadı
Kimseden alacak öcüm kalmadı
Takatim tükendi hücum kalmadı
Çelikten gömleği ben giymem artık

Gündüzü perişan, azap gecesi
Kalmadı kimsenin eski neşesi
Gelse de Leyla'mın kara sürmesi
Bin defa kör oldum, ben sürmem artık

Cahiller konuştu alimler sustu
Zalimler nam saldı adiller pustu
Bu garip süt emdi burnundan kustu
Verseler kevser'i ben içmem artık

Aşıklar mazide sevda tutuklu
Leyla'da insaf yok, diyorlar mutlu
Bu kahpe bayramlar olur mu kutlu
Zühre mi bulsam da ben sevmem artık

Tahir Kürekçi
03.08.2025